Soms ben ik altijd ontevreden. Soms denk ik dat alles beter kan, alleen maar beter. Op zich geen slechte eigenschap, als je het aan mij vraagt. Alhoewel ik mijzelf er gister op betrapte dat ik te ver ging. Daarom staat dit artikel later online dan normaal gesproken. Ik was namelijk bezig met het vernieuwen van mijn andere blog. En daardoor wilde ik deze blog ook veranderen, de layout was ineens niet goed genoeg meer.
Terwijl deze blog een paar maanden geleden nog een supergrote update heeft gehad. Toch zie ik constant dingen die ik niet mooi vind aan de layout. Dan vind ik mijn artikelen weer niet interessant genoeg. Vaak denk ik dat mijn foto’s nog beter hadden kunnen zijn en wil ik het liefst ermee stoppen. Ja, soms ben ik altijd ontevreden over het resultaat. Ik weet niet waarom ik dat heb, maar ik wil er wel graag van af.
Wellicht zit het in mij, dat ik altijd streef naar meer en beter. Echter vergeet ik vaak dat sommige dingen goed zijn zoals ze zijn. Dat er simpelweg gewoon geen betere versie bestaat en dat ik gewoon ontevreden ben zonder goede reden. Uiteraard heb ik mijzelf al grondig geanalyseerd omtrent dit onderwerp. Ik leg gewoon altijd de lat heel erg hoog, met name omdat ik het prettig vind om naar iets groots toe te werken.
Het geeft mij een kick om dat te bereiken, maar als ik het eenmaal heb bereikt begint het weer te knagen. Soms geniet ik niet eens van mijn zogenaamde ‘glorieuze’ momenten. Dan ben ik in gedachte alweer bij het volgende wat beter kan en beter moet. En vandaag ben ik eigenlijk heel erg boos op mijzelf. Ik geef mijzelf het liefst een klap in het gezicht, zodat ik even wakker kan worden. Want het slaat helemaal nergens op.
Ik was gister om zeven uur al wakker en om half twee s ‘nachts was ik nog aan het werk. Ik was ontevreden en ik kon niet gaan slapen voordat alles was zoals ik voor ogen had. En toen mijn tweede blog er zo uit zag als ik wilde… (tja, je hebt het vast al geraden) Was ik alsnog ontevreden. Boos sloeg ik mijn laptop dicht en ben ik gaan slapen. Soms ben ik altijd ontevreden en wellicht ben ik gewoon zo.
Misschien ben ik een van die mensen die altijd op zoek blijft naar een goudklompje. Ik geloof gewoon heel erg dat het goudklompje bestaat en ik kan het niet loslaten. Een goede en slechte eigenschap, want soms ligt het goudklompje al lang voor je neus maar kun je het niet zien. ‘I ain’t saying I’m a golddigger buttuh… I ain’t messing with < insert funny line here >. Dus ja, nu loop ik eigenlijk een beetje vast en ben ik op zoek naar een manier om er mee om te gaan.
Want ik zou het heel zonde vinden als ik eindig als ontevreden mens. Toch vind ik het lastig om de lat lager te leggen, omdat het voelt als opgeven. Alhoewel ik ook weer heel goed weet dat imperfectie perfectie is. Het een bestaat namelijk niet zonder het ander. Uiteraard ben ik benieuwd of ik de enige mafketel ben die zo denkt. Die zich vastbijt, tot het uiterste gaat en vervolgens niet vind wat ik zoek.
Vertel eens, ben jij ook weleens altijd ontevreden?
Kaya-Quintana
P.S. Volg mij gezellig op Snapchat via @KayaQuintana, see you there!